Hüzün-yatak Şiiri - Altay Özbek

Gel,gel.
Gittiğini hiç düşünmedim ki.
Gel örtül.
Gel ağırlaş gene üstümde.
Yorgan olma gene ama!
Pike ol,
Çarşaf ol,
Tül ol.
Biraz hafifle be hüzün.
Sen böyle ağırlaştıkça,
Nasıl önüne katsın
“Umudum su” seni?
O henüz çok güçsüz.
Daha gözümün yaşı o,
Yastığımca emilen.
Ben;
Yatağını ıslatmış cenin,
Sense; .
İçinden gençleşilip çıkılan
Çöpüsün yılanın,
Üstümde.