Hüzün Yakıyor Şiiri - Gül Ayşe Taşlı

İçimize gömülen
Zifiri karanlık gecelerden,
Bilmediğimiz yolculuklara çıkarız.

Düşlerimiz dağınık,
Sevgilerimiz anlamsız,
Özlemler bitimsiz

Ve hüzün yakıyor düştüğü yeri...
Kanarız hep kendimizce,
Yalnızlığımız yorgun,
Kederler bile küskün.

Hangi mevsime tutunsak,
Alıp götürüyor umutlarımızı...
Sığmıyoruz yaşadığımız yerlere,
Ne de gidebiliyoruz
Düşlediğimiz yerlere...