Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Harika güzel duygular yüreğine sağlıkkutluyorum...
Saygılarımla...
Güzeldi...Tebrikler
Git giderken kaç ki aşk kovalamasın seni!
Dönme
Arkana bakma kalanları görmeye
Sensiz hüzün yağmurlarında ıslanmak bana kalsın.
TEBRİKLER BU GÜZEL ŞİİRE
'Git çığlıkları gitme nin arkasına gizlenmiş...Yalan bakışlar diye nitelendirmiş şair ama bakışların ve yaşattıklarının ne kadar gerçek olduğu sabah güneşi gibi yansımış dizelere..Neden zorlaştırırız ki güzellikleri..Yaşayıp nefesinde parlamak büyümek varken neden kolayı zorlaştırırız ki...Neden gitme diyemeyiz gitmesini istemediğimiz halde..Ve neden güneşe bakarken karabulutların umutsuzluğunu görürüz yüreğimizde...Bakmak ve görmek arada ki sorun bu olsa gerek..Bakıyoruz ama göremiyoruz....Dizelerdeki konuk en uzak diyarlara gitse de şairin yüreğindeki en yakın köşede hep kalacak gibi gözüküyor..Kutlarım duygu dolu bir çalışmaydı...Saygılar...'
Ne kalır ki gidenlerin ardından. Küllerinden yeniden doğacaksın.:))) Yine de şiirde sevgilinin iyi olması dilenmekte, sen git ben acıları çekerim seslenişi var. Ki, her yürek bunu beceremez. Kutluyorum.
Hüzün ile isyan eder gibisiniz; her 'Git' demede 'Gitme, kal' sitemi ve yakarışı vardır.
Çok beğendim. (V.Çetin)
Sevgili kardeşim,
Nasılsa yazbahar aylarındayız deyipte yağmur altında fazla durmaya kalkma, sonra üşütüp zatürre falan olursun.. sakın ha daha çok işimiz var...
yüreğine sağlık...
Yüreğe dolan GİTMEnin GİT le taşıp yansıması... Aşkın boynu bükük, incinmiş, gururlu hali...Yara bere içinde kanayan bir yürek... Uğurlayışın eşiğinde... Göndermeye çalışırken kimbilir içinde belki gitmez,belki kalır umudu...Güneşli yazla ısıtır yeniden umudu...belkiler, keşkeler iç yakarken sözle uğurlayış, yürekle geri çağırış...Niye mi? Gitme kal diyemeyecek kadar kırılmış çünkü...Yüreği kıranların bir gün yeniden o yüreği tamir etmeleri ve hüzün yağmurlarını sevinç sağanaklarına çevirmesi dileğiyle...
Rüya gibi aşka inat
Unutmak için dünü
Yıkmak için yarını
Yaşamamak için sevgiyi
Bulduğun en uzak diyara
Hadi git,
Çok güzeldi. Yüreğinize sağlık. Zevkle okudum. Kaleminiz daim olsun.
dili ayrı kalbi ayrı diyen bir şiir okudum...duygusal...tebrikler..
Bu şiir ile ilgili 64 tane yorum bulunmakta