Hüzün ki
Bir feryat gibidir
Düştüğü yeri yakan
Hüzün ki
Dönülmez sevda gibidir
Hem eriyen, hem eriten
Hüzün ki
Bir türkü gibidir
Ezgisiyle kavurup, sözleriyle içlendiren
Hüzün ki
Kemliğe ve hamlığa düşman gibidir
Olgunluğa kapı açan
Hüzün ki
Sonsuz şefkat gibidir
Düşkünleri düşündüren
İmdadına yetiştiren
Hüzün ki
Çocuk gibidir
Bir bakışta ağlayan ve ağlatan
Hüzün ki
Yağmuruyla toprağı bereketlendiren
Bir bulut gibidir
Üstümüzde
Hüzünlü bir yürek taşımalıdır herkes
Hüznün terkettiği yürekler
Bilin ki yürek değildir
Kayıt Tarihi : 6.12.2009 22:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!