Hüzün Ve Şehirler Şiiri - Engin Yılmaz 2

İki şehrin hikâyesi başlar hüzünlü bir şekilde
Bir tek söz kalır kalplerde
Ayrı bir bakışla canlanır hayatlar
Sevda aynı çırpınışlarda
Birden hüzün dolar gönüllere
İki taraf da aşk sözcüklerini farklı kâğıtlarla
Farklı duygularla paylaşır
Aynı kelimeler kullanırken yazarçizer durumunda
Bir ses duyulur uzaktan
Ağlamaklı

İki şehrin hikâyesi başlar hüzünlü bir şekilde
Bir tek söz kalır
Hayatın en yaşanılması güç anlarında
Kaybetmenin yalan olmadığı bir tek an
Sadece bir sadelik kaplar her yanı
Aynı ateşle yanmak
Aynı anları tekrar yaşamak
Ve yanmaktan dolayı küllenenler
Kağıda yazılır her bir yaşam karesi
Kâğıtta hatıralar
Kâğıtta kayboluşlar
Belki de en dokunaklı aşk hikâyesi
Fısıldanır kulaklara

İki şehrin hikâyesi hüzünlü bir şekilde
Bir tek söz kalır geride
Nefret
Aynı hissi hep duyarsın içinde
Aynı öyküsel yakarışlar
Ya da içindeki sevişme dürtüsü
Engellemez insan olmanı
Ama hep yakar
İnsansız kalan mahşer alanlarını

İki şehrin hikâyesi hüzünlü bir şekilde
Biri aşkın
Biri umutsuzluğun hikayesi
Kaybetmek bile sırayla
Ama iki şehir var ortada
Ortaklaşa karar alır iki şehir
Kararlar gönüllerde
Aşk umutsuzlukla sevişirken
Umudun sevilen olduğu anlaşılır
Ve sevmek sevişmekle orantılıdır.

İki şehrin hikâyesi hüzünlü bir şekilde
İki şehirde iki insan
Biri aşka yakın biri umutsuzluğa
İkisi de kaybeder sonunda
Biri bir gözyaşını bırakır son kez baktığı resme
Biri yaşama özgürlüğü