Hüzün Vardı Şafakta Şiiri - Kemal Doğanay

Hüzün vardı şafakta gözlerim kan çanağı
Bıraksalardı eğer yıkacaktım o dağı

Yıldızlara yol sordum güneş girdi araya
Yağmurlar sicim gibi şimşek çaktı saraya

Beni esir aldılar içimdeki yaralar
Ben dualar ederken biri bizi karalar

Kabahatin yok senin hayatın kanunu bu
Bize çare olacak sunduğun bir yudum su

Sana kavuşmak için günü güne ekledim
Birgün gelirsin diye yıllar yılı bekledim

Öyle basit iş sanma günlerim çile dolu
Karanlık zindanlarda gittiğim Hakkın Yolu

Ya sabır! diye diye dudaklarım kurudu
Şeytana yem olmadım Rabbim beni korudu

Gülmeye yasak deme; Herkesin hakkı gülmek!
Derdime çare oldu bir gün geriye dönmek!

Hüzün vardı şafakta gözlerim kan çanağı
Tutmasalardı eğer yakacaktım o dağı.