Hüzün vakti Şiiri - Veysel Çomak

Vaktin
Bedenimi en çok titrettiği anındayım
Ileriye adım atsam ölüm
Geriye dönsem yokluğunun bilinmez yüzü
Ikisinin arasında
Bir bilinmezliğin içinde
Günleri yuvarlamaya çalışan
Sersem bir yüreğe mesken tutmuş
Aciz bir kabuğum

Gülmeye çalışırken
En acımasız gözyaşları
Arasında kaybolan
Bir çaresizin
En masum bakışlarındaki
Iki dermansız gözyaşının
Bitmek bilmeyen kederinin
Dünyaya sahte gülüşlerinin
Kurbanıyım

Bir o yana bir bu yana
Savruldukça savrulan
Eşsiz kasırganın kanatlarında
Bir hayalin en son nefesiyim
Içeriye sokulan havanın
Sıkıştırdığı dertlerin
En acımasız
En derin
Derdiyim ben.