Hüzün Vadisinde Mutlu Bir Yamaç
Kabirlere Defneler Gider
Ölüm Tadında Gülümseyişlerle
Beyaz Giymez Analar
Karalar Bağlar Benlikler
Sessiz Esen Rüzgarlarla Gelen Yapraklar Dökülür
Her Düştüğünde İrkilir Toprak
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta