Hüzün Trenleri Şiiri - Haşim Ural

hüzünler sokağında başıboş gezinmeyeli çok uzun bir zaman oldu.

Acaba ben yokken kim bilir neler değişti yakamozuna tiryakisi olduğum caddelerden

Kimler geldi kimler geçti hiçbir zaman gidemediğim filmlerin duvarlardaki sokak afişlerinden

Bu arada acaba eylül aynı eylül mü?
Tanıdığım, bildiğim, sevdiğim eylül!
Merak ettim doğrusu, yoksa oda benim gibi özlüyor mu seni.

Ya rakı kıvamındaki gece
En son gördüğümde, ağlıyordu sessizce
Yok! Bu şehir sensizken çok hain
bıçaklıyor beni durmaksızın zaman, an ve an

dışarı mı çıksam acaba
caddeler nisan yağmurlarından buz tutmuştur
köşe başları yokluğunla buluşmuş
yalnızlık kaplamıştır gökyüzünü, ayazın arkasına sığınarak.
olsun.
nasıl olsa beni korursun.