Hüzün tortusu Şiiri - Dağlar Özügüç

Ben artık gidiyorum
Bu yolda akıp gidiyor
Her şey benden uzaklaşıyor
Dikiz aynasından gördüğüm
Yüzün de hızla siliniyor
Sadece aynanın kenarına iliştirdiğim
Ucu kırık o solgun resmin
Torpido da unutulmuş kalmış
O küçük not defterinden başka
Her şeyi toplamış almışsın
Bir saç tokası bile kalmamış
Bunlar senden son kalanlar
Ama ben seninle doluyum
her yanım hatıra
Her yanım hüzün tortusu
Valizimde bir avuç gözyaşı
Kalbimde kırık dökük bir gurur
Tepemde balçıkla sıvanmış kör karanlık
Ruhumda ise ucu henüz açılmamış
Dipsiz derin, bir o kadar da zalim yalnızlık
Yürekte kalanlarda bu kadar
Ben bu yıkılmışlığımla giderken
Sen de bu arada yok olup siliniyorsun
Rüyalar bile geceyi beklerken
Sen neden hızla çekip gidiyorsun
Hemencecik yok olmayı seçiyorsun

Çok mu acelen vardı?
Bir elveda bile senin için zor
Varsın olsun canın sağolsun
Susmak yine aynı baskın kader
Susmanın dayanılmaz zorluğunu
Gelde mühürlenmiş dudaklara sor
Ayrılık köprüsünün her iki yakasındayız
Sana hak verip bekleyenlerin
Belli ki bıraktığın yerde halen duruyor
Ey sabahı olmayacak gecenin cellatları
Bu yalan dünyada benimde
Sığınacak bir yerim bulunsun
Verin ne olur bir şans verin
Bana kendimi savunacak bir an verin
İki göz bir şahidim olsun
Kaderimdir deyip neler yaşadıklarımı
Detaylı biçimde ortaya koysun
Gerçekleri ruzi mahşere
kalmadan bir bir açıklasın
Canan kıymetimizi bilemedi
Bari kişiliğimizi o doğru ifade etsin
Ne olur beni elsiz ayaksız
Bu alemden kimse göndermesin

Biz boyumuzun ölçüsünü aldık
Hiçbir zaman kaybetmeyiz dediğimiz
Bu oyunda kaybeden biziz
Bunu açıkça çok iyi kavradık
Şimdi sıramızın gelmesini bekleriz
Artık herseye, her hükme razıyız
Sevda yolunda ne kaybettiğimizi
Ne kadar kaybettiğimizi
Sonuçta çok iyi anladık
Ama biz deli gönüllüyüz
Hala ısrarla ve büyük umutla
Bir ışık bekler dururuz