Bakışlara düşen serinlikler koşuyor
Yüreklerin güne değen yaylalarına
Değil midir ufuklardan dökülen hale
Gül yorgunu yüreklerin aynası sönen
Gün yorgunu yalnızlık muhkem bir kale
Gözlerin burcudur gözlere dikilen kirpikler
Ok yaydan çıkmış, olmuş bir kere
Ki solgun yüze bürünen yüreğe değiyor
Menekşe soluğu kokan derin gecelerde
Hükmederken karanlıklara akan saçlar
Kalem burcunu ısıtıyor sevginin maddeye gülüşü
Diz kırıp dağlara ay ışığını soluyor
Sevgi sancağı çekilmiş bir kere / İnmez
Bakışların serinliği katil oluyor.
Dağların ruhu bedava dağıtıldı dökülürken
Kanatlarını kavuşturan melankolik denizlere
Umutlar buğu dolu göllerde mola verdi
Gülümüze düştü sarı gelinlikli bir güz
Yalnızlığı koştuk uhrevi hayatlara
Aşka da başka bir anlam verdik
Hüzün törenlerinde hep alkış çaldık biz.
Uhrevi sessizlikleri de kirlettik.
Kayıt Tarihi : 31.1.2023 14:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!