Hüzün Terasları Şiiri - Ali Havan

Ufuk turuncu atlas, uyku sarhoşu güneş
Zaman esneyedursun dönüşlü saatlerde
Yorgun nefeslerinde her kelime bir ateş
Gölgeler geri kalır, yol bir adım ilerde

İçimde damla damla hüzünler büyütürüm
Acıları sallarım zamanın beşiğinde
Boşlukta yankılanan bir çığlık kadar hürüm
Hayatı sınıyorum imtihan eşiğinde

Yüreğimde kaç ırmak dolup boşaldı tek tek
Sahile uğramayan dalgalar nerde ağlar
Keder yüklü gözlerde nemli bakışlar ürkek
Şelaleler yol boyu koşar, ölüme çağlar

Islak yorgan altında gece vurulan düştüm
Deliksiz uykularım kapı açar yarına
Melali kuşanarak gece yollara düştüm
Sabırla yürüyorum acının diyarına

Kıvrım kıvrım yolların türküsü beni çalar
Mendilime kan değdi gözyaşlarımdan evvel
Kalp atışı kaç ölçek, ne bilsin haritalar
Gönlümün hududunu çizemez kanlı cetvel

Yollar zehir kıskacı, meçhuledir yolculuk
Tabelalar bilinmez menzilinde akrebin
Hayat zorlu bir yokuş, hırıltılı ve boğuk
Ömrümüz dövülüyor havanında sebebin

Kayıp giden yılların ardından yakma ağıt
Mevsimler nasıl olsa zevale uğrayacak
Masamın sırtında yük karalanmış her kâğıt
Kalemler her satıra kızıl kan doğrayacak

Kimim ben bilmiyorum nerden geldim bilen yok
İsmimin baş harfleri yatık mezar taşında
Sevdaları ortadan ikiye bölmeden ok
Hevesler taşıyordum aşkın yanı başında

Sorduğum soruların ortasında ben varım
Yüklemsiz cevapların, sen yoksun öznesinde
Zamandan düşenlerin hayatları hep yarım
Gönüller sevgileri tutmuyor haznesinde

Geceler hicranını akıttı gözyaşıma
Gündüzler vurgun yedi en derin yaslarında
Seyretmeye alıştım hoyratça bir başıma
Asırlık yangınımı hüzün teraslarında
İstanbul/2018
(Teşehhüt Miktarı 2020)