yara bere içinde kalmış
bir yürektir artık,
yaşanmış bunca hüzünden artakalan..
nicedir
bayatlamış simit tadında umutlar,
kırıntılı,buram buram...
zamanla yeniliyor kimi kelimeler yaşamda;
mutluluk,heyecan,acıma,samimiyet,sevgi...
herkes kendi sahnesinde suflör,
herkes kendi sahnesinde esasoğlan...
artık kimse ağlamıyor;
nazi kamplarında toprağa karışan yarınlara...
neden okutulmazki tarih dersinde mutluluk devri?
yada kimya laboratuarında
tebessümün moleküler birleşimi..?
insanlık;
kendi tarihiyle hırsız-polis oyununda! ! !
sorgusunda kimse söylemiyor adını,
çünkü şaşkın...
nicedir yitirmiş adındaki harfleri...
kimse kimseye adını soramıyor.
Kayıt Tarihi : 16.9.2008 10:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!