Hüzün Suya Muhtaç Mı? Şiiri - Sibel Bozbay

güneşin imbiğinde yağmur
sevdanın dudağı kurudu
kuşların kanatları da yalnız
dört mevsimlik tebessüm
sürgünü yemiş yüzlerde...

kır çiçekleri yeşersin diye
hüzün suya muhtaç mı?

yanarken begonviller bahçede
karanfil kokusunda ağlamak var
güllerin köşkü yıkılmış
papatya zaten öksüz
zemheri ayazında ki yürekler kanıyor...

bir yusufcuk havalanmış
puslu mavilerin şakağına
yokluğuna tanıklık edip
titretir gözleri...

alıcı kuşlar toplanmış
dipsiz kuyuda çığlık var
sabahı beklerken denizin yüzünde
küflenmiş adımların kapıda
merhabanla açılacak pencere...

çoğalıyor hayatın hücreleri
bir şeyler hep eksik
rengi soluk çocuklar büyüyor...

tarumar yüreklerde
acılar var pıtraklı
sarmaşıklar kaplamış yılları
zaman anılara soyunmuş çoktan
darmadağınık şehirlerin kapısı
adressiz mektuplar
yaralara tuz basıyor,
oysa dudağında ki ıslık
kış geçen kulağımın baharı
kavuşmalarımın aklı sende
kalem kabına sığmıyor... 01.12.2013