Hüzün Sokağı Şiiri - Osman Beyoğlu

Hüzün kaplamış sokağımızı
Ne bir gülen görüyorum,
Ne de bir selam veren...
Eller ceplerde, suratlar beş karış.
Herkesin dudağı kilitli edeta
Neden böyle?
Sanki herkesin yüzünde var bir haykırış.
Sorsan zar zor bir kaç söz eder sana,
İşim var deyip çekilir bir kenara,
Yalnızlığını da alır yanı başına,
Acı kahvesini yudumlar, dalar uzaklara...
Bir ömür tükenir böyle günden güne,
Bir hâl çare bulunmaz ise bu derde,
Yiyip bitirecektir içini, kemire kemire...