HÜZÜN SİYAHTIR (Üç Civanın Destanı)

Gün kendinden geçinceye kadar
İspiyon kuytularda ihanet gizlidir
Gammazlanan türkülerin isyanıdır
Türkü notada tını
Kavalda nağme
Dilden dile sestir
Ve yarım kalmış bütün sevdalarda
Daim gözyaşı ile akan hüzün gizli

Hüzün siyahtır

Bu üç adamın destanıdır
Mangal yürekli üç adam
Ayaklarından kurşun sekerek
Gelinlik bir kız kucaklar gibi
Yürüdüler sehpaya
Dar ağacı utandı
Yağlı ip utandı
Tanık duvarlar
Tanık kuşlar
Ve şafak utandı
Cellât utanmaz! ...
Yalnız tenha bir hüzün kaldı avluda
Hüzün siyahtır

Gün kendinden geçinceye kadar
Salaş yağmurlarda
Islanmış bir arzudur hayat
Kuşatılmış vurgunlara sessizlik
Kendini inkârdır umarsız
Ve onlar
Yani mangal yürekli üç adam
Avaz - avaz
Tükürdüler yüzüne karanlığın
Siyah ışığa boyandı
Güne eridi
Ve yıldızlar terk eti geceyi
Bize hüzün kaldı

Hüzün siyahtır

İnan ki çocuk
Bu onların destanıdır
Ne bir fazla
Ne bir eksik
Üç kadim dost
Üç deli rüzgâr
Hırçın
Ve asi
Üç civan
Hüzün yakışmazdı onlara

Hüzün siyahtır

Çok renk vardır çocuk
Çok renk
Tanıyacaksın

Ama...
Hüzün Siyahtır