Hüzün şiiri Şiiri - Bilal İlhami Köksal

Önce bir şey oluyor
Herkese olduğu gibi olan bişey
İç'in yanması gibi ama sıcakla tam olarak açıklanamayan
Sonra o'nu alıp herkes gibi yapmaya çalışmak yeniden
Aşk olan
Anlatılamayan...

Bir terk'in ardından çok seyirlik sahneler çıkıyor her adama
Mesela aynada dökülen saçlarına bakıp hüzünlenmek
Bembeyaz bir kağıtta harflerle oynaşıp dizelenmek
Ya da neyle silersen sil yüzünü
Bir daha asla o hüznü temizleyememek

Herkes gibi oluyor herkese
Herkese geldiği gibi geliyor bana da aşk denen
Bütün sevdalarım destansı
Bütün acılarım aşırı derecede şiirlik
Bu iç yanması denen olay çok tanıdık,çok bilindik
Ey insanoğlu her birimiz bilmem kaçar kere
Sevda kitabına yazılıp silindik!

Eğer böyle bir yola girdiyse insan
Peşinden mutlaka bir gözyaşı kümesi
Kalp yanması
Yorgun ayakların sızlaması gelir
Tam teşekkülü bir hastane olmasa da
Bir poliklinik beklentisi..
Gelir.

Aşkla başlamış her şiirde mutlaka geçer
Acı ve hüzün denen kelimeler
Yani sözlükte arka arkaya gelmese da aşk ve hüzün kelimesi
Denizle kum gibi yanyanadır

Yolu otogardan geçen onlarca şiir dizesi ezberledim
Ama hiç adam gibi terkedilmedim
Kimseye tek kelime edemedim
Bütün dizelerim delik deşik oldu
Bir yaşlı otobüs oldum ben
Aşkla başladım her yola her sallantıda gözyaşlarım saçıldı
Şiirlerimi orda burda unuttum hep
Kimseden hiç birini geri isteyemedim..