Hüzün Şehri Şiiri - Celil Çınkır

Çiçeğe çıkmazsa, arının yolu
Peteğe, sırrına, bala dokunur
Çatlak ses verirse diyez, bemolü
Tezene vurdukça tele dokunur

Sekizler diz çökse, beşin önünde
Dil isyana kalksa, dişin önünde
Umutlar pes etse, düşün önünde
Yelkovanın turu yıla dokunur

Kaderim bahtımla girince harbe
Kirpikler sulardan, yiyince darbe
Kayıtsız kalırsa, tekleten kalbe
Islanan baklalar dile dokunur

Değişince buz dağında manzara
Kelam aciz kalır, taze bahara
Hüzne mahkûm eden vefasız yâre
Kalem kırılması küle dokunur

Melül mahzun beklettiğin yeter be
Tur bindirir gelişine mehter be
Gariplikten insin artık şalter be
Hüzün şehri Delibal’a dokunur