Hüzün Savaşçılarım Şiiri - Feyza Muhurlu

Isınamadığım rahatsız eden uykularımda
yalnızlıklarım dizboyu dile gelmiyor
Uslandıramadığım isyanlarımı bile susturdum!
Sana gelmek için en amansız dertlerimle yüzleşiyorum..
Pembe düşlerim yok benim hiç olmadı ki;
ama bilmediğin kimselere göstermediğim hüzün savaşçılarım var benim..
S/aklıyorum en derinde; hüzün deryasında tam boğulacakken
imdadıma yetişiyor kurtarıyorlar.

Bilemezsin, alışamazsın demiştim! ?

Her yola çıkışta nazenin bir eda takınıyorum
yüzümde baharı yansıtan utangaç bir gülümseme
keşke kalıcı olsaydı heran bozulmaya öyle meyilli ki!
Dolu dolu biriktirdiklerim var içerde, kalanlarını artık sığdıramıyorum
dışarı atmalıyım en yüksek uçurumdan..
Azad etmeliyim bu deli yüreği, görevim;
en yalın hale getirmeliyim, yoksa affedemiyorum kendimi
bunca özveri / bunca değer /bunca kıymet verip
vurgunları teslim almak yavaş yavaş öldürüyor ruhumu..

İşte bu yüzden yaşama şansı vermeliyim kendime;
deli uçurumları olmayan, koruyan, şartsız sahiplenen..
Her yangında alevlerinin arasında kalmadığım
hayatı anlatan hatta yenmeyi öğreten ateş olmalı hissettiğim
ve her hayale giden yoldaki engelleri aşmak için
ömür verdiğim, tükendiğim yolculuklar olmamalı
dışa vurumdur bu özet, gerçekten temiz havayı solumak istiyorum
gerçekten yaşatan, en ufak bir sarsıntıda büyük depremlerle yerle bir olmayan...

Görmesem de cennet bahçelerinin kokusunu getiren
duymadığım notalarla ruhuma bilmediğim ezgileri fısıldayan
Aşk..Deli AŞK; Yormadan,Sabrımı zorlamadan ve
Bütün kalelerimi zaptetmeden!
AL GÖTÜR gönlümü..
Al da dünyanın her yanına dağıt ibret-i alem için
dağıt ki; hüzünlerim azalsın güneşli günler gelsin artık..
Isınsın ve yansın yeter ki SEVSİN..
SEVMEK nedir görsün dil, iz bilmeyen kundaktaki bebekler bile
hatta EFLATUNun hayran olduğu *SİMA da duysun bilsin nasıl sevilir..!
ve nasıl büyür aşk hiç bitmeden, hiç dokunmadan, görmeden!
sadece yürekteki aşk nasıl tükenmez/miş görsün cümle alem..

Yangından nasıl sağ-salim çıkılır...!

Bir eflatun..
26-03-2011 / 01:50 İstanbul