Hüzün Rüzgarları Şiiri - Haluk Kuruca

Şimdi hüzün rüzgarları esiyor içimde.

Ayrılık nağmelerini mırıldanıyor Eylül’ün gazelleri.

Her hazan mevsimi depreşir sancılarım.

Yüreğimin sızısı hiç dinmiyor, gün batımını bekliyorum.

Sabır uçurumundan dökülüyor gözyaşlarım bir şelale misali.

Uçurumun tam ortasında bir gökkuşağı açıyor, siyah beyaz.

Ve puslu bir ay doğuyor arkasından.

Buram buram siyahlıklarla dolu gök kubbe den.

Gecenin ay kokan boşluğunda, karanlık bir gölge geçiyor önümden.

Artık kaldırımları hissetmiyorum yürürken.

Zaman kayıp gidiyor gençliğimi takmış peşine.

Uçup gidiyor bir kuş misali,durdurabilmek ne mümkün.

Halit Daloğlu