Hüzün Penceresi Şiiri - Dursun Tiftik

Sağırlaşan gölgeme nazlı şimşek dokundu
Vuslatım ölüverdi sırların gecesinde
Göklere çağıran ses yavaş yavaş okundu
Sen denemiştin zaten mertlerin nicesinde

Serzenişi son buldu pusatlı volkanımın (!)
Diploması verildi nâdide hazânımın (!)
Gözleri aydınlandı karanlık zindanımın (!)
Şimdi kanlı gömlek var şiirin hecesinde

Buz kesen asfaltlarla doyasıya yarıştım
Zalim fırtına koptu boranlara karıştım
Sergüzeşt aynasıyla kıyasıya takıştım
Tatlı söz bulamadım dünyanın ecesinde

Ateş çıktı aniden mermer dudaklarımdan
Lavlar fışkırıverdi beyaz kundaklarımdan
Yalancı düşler aktı suskun sokaklarımdan
Cânı pişiremedim aşkın tenceresinde

Asılı kaldı ruhum hüzün penceresinde

(Atakum-Kasım/2010)