Hüzün Ne Demek? Şiiri - Öznur Naharoğlu

Hüzün sonbahar mevsimidir
Sararmış bir yapraktır
Yönünü bilmeden esen rüzgar
Evini bilmeden uçan kuştur

Hüzün bir insan yüzüdür
Yaşlanırken çıkan çizgiler
Gençliğinde yalnız saatler
Çocukluğunda kaybettiği oyunlar

Hüzün dünyadır
Koca evrende gelişen ve kendini yok eden
Bilgiye aç ve bencil
Yaşlı ve acemi bir gezegen

Hüzün
Zamana sıkışmışken akan bir damla gözyaşı
Zamandan sıyrılmışken atılan kahkahadır

Sevgili gözünde hayalet olmak
O sevmeden sevmektir

Sessiz kalmaktır sonsuzlukta
Çığlık atmaktır bir anda
Susmak ve yine susmaktır zamansızca

Karanlık ta rehber olmak
Işıkta kaybolmaktır

Umutsuzca beklemek
Beklerken umutlanmaktır

İyinin iyi olan her şeyin tadına varmak
Hayata siyah gözlüklerle bakmaktır

Gece sokak lambasında yıkanmak
Gündüz insanlarla kirlenmektir

Hüzün kendisi mutsuzken
Başkasın mutlu etmektir.