Hüzün Mevsimi Şiiri - Erdal Babur

Ne gidecek bir yol var nede beklenen bir yar
Sensiz gariptir gönlüm sevdan içimde yanar
Sanki kaderdi suçlu seni seçti habersiz
Gönül artık yoruldu böyle kaldım çaresiz

Bir güneştin sevgilim ısıtırdın dünyamı
Hayalinle süslerdim her gün rüyalarımı
Sevgini tadamadım hep korkarak yaşadım
Geldi hüzün mevsimi çaldı umutlarımı

Ansızın yakaladı istenmeyen ayrılık
Resmin bile kalmadı bana düştü yalnızlık
Dallarından dökülür sarı sarı yapraklar
Üzerime örtülür bir gün kara topraklar

İnan yoktu haberim
Yakınmış ayrılıklar
Şimdi hazan zamanı
Silinir yaşananlar