Hüzün Mevsimi Şiiri - Fevziye Şen

Artık durmuş umut sandalı,dalgalar vursa da boşuna.
Bahar kıpırtısı bile kalmamış,genç çınar yaprağında.
Gözler gri bakıyor,güneşte akşam olmuş.
Salıvermiş kendini kaderime hüzün mevsimi.
Bende kalmış,bende dolmuş..

Umudum kör.
Yarı canlı ellerimle çiziyorum sevgimi.
Çok yerinden yara almış kalbime.
Umudum kör.
Bakan bir çift göz arıyorum.
Gece yarısı gölgemden,boş yere.

Yine yalnızlığım en güzel hali ile karşımda.
Sessizlik makamından bir şarkı var.
Rüzgar sesine hasret kulaklarımda.

Düşüncelerim kararıyor yavaş yavaş.
Bir masal batıyor sanki ufkumda mutsuz.
Saatlerin dermanı yok,sabah akşam dört-otuz.
Herşey hüzün mevsimini yaşamaya hazır.
Sen de veda et sevgiye ey kalbim!
Artık sen de sus..