Sancı Şiiri - Ramazan Boran

...
!mgelerim pimini çekmek üzere
korkarım
patlayacak bir gün daha

ister misin her yanım kan revan denizi
martılar konsun yine inancıma
kendime oyuncak bir şiir yazmışım
ister misin yine ıskalayayım yaşımı
sırtından vurulsun telaşım

gözlerine rastık çeken gecenin dişlediği
körpe bir hüznün çekirdeğidir bu
üzerimde yüzyıllık kireç bedduası
dükülüyor her şey
nezaketen taşıyorum
ışıksız ve iksirsiz
mindersiz ve sevimsizdir benim köşelerim
dibinde nezaketen yaşıyorum
bir sığıntı gibi
bir karaltı gibi doldurmak için yerini

sefil bir mağara ağzını mesken tutarak
bir örümceğin ajandasında
kendi ağlarını örüyorum kaderimin
şimdi ipekten bir yalnızlık
susmaktan bunalmış bir mezarlık
üstünde egzamalı çiçekler büyütüyorum
hadi kulak ver
bir lahza da ölüleri konuşsun toprağın
kışkırtarak yeni bir günü
zamanın da bir eşya gibi eskidiği
çelik yelekli düşlerin bir kule gibi devrildiği yerde
beni görmesinler

hadi kır zincirlerini kelimelerin
cümle kapısından gir
sessizliğimle seviş
yıkılırsa yıkılsın hücrem
dağılırsa dağılsın tanelerim
bütün renkleri solsun dilimde yediverenin
adının bir sur
adının bir diriliş olduğunu söylemelisin

kalbimin dokusuna uygun düşmeyen bir raks yine
hükmünü hükümsüz kılan bir mum yine üşüyen
boşluğu dölleyen bir düşüş benimkisi

hiçbir saatin ölçüsüne sığmayan
biçimsiz
bütün sırları tartaklanmış
karanlıkta kalmış bir sürgünüm
omuzlarımda dağ silsilesi
ister misin yine
yorulunca kuşların konakladığı
akşamın saadet vaktinde
uykusuna mecbur gözlerimle
bir Tanrı misafiri gibi ağırlanamadığı yerde
beni görmesinler

_boran