Hüzün Masalı Şiiri - Fatih Zeyrek

Şerife Doğan’a
-anneannem-

Hüzün Masalı…

Bu gün
Kapandı bir neslin daha kapısı
Ve çekildi meydanlardan tozlu ayak izleri
Yarım yamalak yapısı mahzun evlerin
Bir çocuk ağlamıyor fesleğen kokulu eyvanlarda

Bu gün
Göç etti nam-ı diğer hüznün kuşları
Ve uçuşlarında âfakı kucaklar edâ
Sedâlar tayy-i mekân
Bu gidişin ardı hüzün
Refte refte çekilir bozlakların canı pınarlardan
Ve dolar gözlerde nişan…

Bu gün
Boş meydanlarda koşan bir çocuk
Oldu işte zaman körebe oyununda
Kimin gözleri bağlı
Ve nerede o eski masal sevdalıları
Boş minarelerde uğultu
Zamanın dehlizinde çırpınan
Bir köşede kağnı salında başıboş
Ve hala gıcırdayacağını sanan
Ve onun bu tavrına inanan
Bir kuş tünüyor salında mevsimin kollarına

Ey kanatlarında hüznün zincirleri bağlı
Ey yüreğinde en kızgın demirlerle dağlı kuş
O tavrına inanan bana inan
İnanma
Bir masaldı
Bitti…

Fatih Zeyrek (2008)