Mavi düşler giy bu gün bedenine
Kuma gömdüğün saatleri koluna tak
Sil savaş çamurlarını ay yüzünden
Sonra koş yüreğimin sessiz iniltisine.
Sana sevgiden ne kadar söz açmamayı denesem de öfkeyi ağzıma her doladığımda bir kürek mahkumunun sızıları yer bitirir içimi. Üzünçlü bir dert gibi ruhumu sarıp sarmalayan gözlerin, insan çölünün sonundaki ismin, etimin kılcal damarlarına işleyen sesin, uğrunda gündüzlerimi harcadığım gecelerim bir felâket sonrası tufan gibi kaplar benliğimi.
Yıldızlar evrim geçiren tozlarını üzerine serptiğinde felâkaketim olsa da elvadaların, koparılmış tüm çiçeklerin biçiminden ve göğsümün boşluğuna durmaksızın yağan hüzünden yine de kaçmam ben. Sevdalanmak için ne bahar, ne güz, ne de kış silemez mevsiminin öldürücü yazını. Gençlik ağularını sevdamın ışıklarından esirgedikçe, çiçek serpili yüreğime koşmadıkça ve bu sevdayı öylesine yaşamaya çalıştıkça olmazlar labirentinde bulamıyacağız asla birbirimizi.
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
