Hüzün Köşesi Şiiri - Şefik Akboğa

Neyini de sevdin diye soruldu
Sevdiğimiz tek şey meslek çilesi
Beden değil ama gönül yoruldu
Gidilmiyor işte ekmek teknesi

Yirmi yıl dolmadan gitmeler yasak
Her görev yerinde imkandan uzak
Burada bozuldu bir tayin olsak
Bitmedi kaderin töhmet fitnesi

Malzemeyi yüklen amfiye götür
Eym şubeden eksiği getir
Teknik hata yapma zamanı yetir
Bak aşıldı öğretmenlik zirvesi

Fırtına geliyor geçecek sanma
Kendini kandırma boşa avunma
Denk düşersen eğer yaz bir savunma
Bu işinde vardır elbet kisvesi

Silsile kurdular çözüm bulunmaz
Yusuf bulundu da mısır bulunmaz
Döngü çok vasıfsız kısır bulunmaz
Böyleymiş meğerse işin hilesi

Kadir kıymet yoktur sanma bilindi
Tahammül de son noktaya gelindi
Huzursuz iş yeri bağrım delindi
Bulandı herkesin artık midesi

Düzelir mi acep yazsak dilekçe
Yükümüz çok ağır desek gerekçe
Zalımın diline vursak kelepçe
Yerinde kalır mı artık neşesi

Moraller çok bozuk asık suratlar
Her gün öncekinden başka tur atlar
Bu kadar gerersen bir yerde patlar
Burası gönlümün hüzün köşesi