Hüzün Konuyor Akşamsefalarına

yağmurun sesi kimselere değmemiş
toprakları geçip dağılıyoruz yola
aynı yalnızlık yağmur sessizliğinde
hüzün konuyor akşamsefalarına
şavkaracaktır gece karanlığına

gündüz ertesi söğütlerin kıyısı
anacık ana yelin taşıdığıyla
pencerelere koy akşam yolunda
hüzün konuyor akşamsefalarına
şavkaracaktır gece karanlığına

geride kalsın gelinciğin tarlası
dik kelebekler havalanır içinden
yılgınlık kaplar karışır karıştıkça
hüzün konuyor akşamsefalarına
şavkaracaktır gece karanlığına

hüzün yolunda hüzünlü bir yolcusun
yüzünde titrer karanlığın gizemi
bir yer ararsın puslu haritalarda
hüzün konuyor akşamsefalarına
şavkaracaktır gece karanlığına

ayrıldık sonra külrengi kuşlar geçti
ses dönüştü göçerliğe alıştın
yüreğin döner gurbetlerde çalıştım
hüzün konuyor akşamsefalarına
şavkaracaktır gece karanlığına

kime seslenir bavuluna çökünce
ayrılınca da açar sürem çıkınca
akşamüzeri kuğusuz havuzunca
hüzün konuyor akşamsefalarına
şavkaracaktır gece karanlığına

ikindileyin akşam üstüne aldım
başka sözcükler sabaha mı ekledim
sancılarından bin sarmaşık bekledim
hüzün konuyor akşamsefalarına
şavkaracaktır gece karanlığına

solgun güneşle sokağın arasında
kendinden ayrı bir gövdesin dalında
burkulmuş anı almak ister halinde
hüzün konuyor akşamsefalarına
şavkaracaktır gece karanlığına

akıyor güne yağmurun içinden
önce beş hece sonra yedi heceden
ozan efeyle yürürlüğü önceden
hüzün konuyor akşamsefalarına
şavkaracaktır gece karanlığına

070210-3denizli