Hüzün Kokuyor Yine Gecem

Hüzün kokuyor yine gecem
karanlığına tutsak etmiş ruhumu
karaya boyuyor cehremi,sinemi
içine çekip yok ediyor ömrümü

İsyanlar denizinin ortasında
bir sandalın içinde kayboluşlarım
nereye kürek çeksem varamıyorum
yüreğimin özgürlüğüne kavuşamıyorum

Bıraktım hayat seninle mücadeleyi
her şey olucağına varıyor,
ben ne kadar çırpınsam da boş
kaderim bu
hayatıma
benim yerime başkaları şekil veriyor

özgürlük sana kavuşma gibi
bir rüyam bile kalmadı artık...

Yanıyor içim ALLAHIM
sen şahitsin içimdeki yangına
nasıl hasret urganlarının
bedenime dolandığına
sen şahitsin ALLAHIM
nasıl seviyorum
böyle olmadığıma önceleri
aşkın tam ortasında
nasıl hedef kaldığımı
çaresiz çırpınışlarımı
kaderime
boyun eğmek zorunda kalışımı
sen biliyorsun

Mazeret kuyularında boğuluyorum
sıkıyor ebruli hayallerimi
bitiriyor kara toprağa gömüyor
acımadan
gözünü bile kırpmadan
sessizce
ve derinden
ömrüme son hançerinide saplıyor
gözyaşı damlıyor ucundan
anlıyor ki
gözlerim kan
damarlarım gözyaşı ile dolmuş
imana geliyor pişmanlık sarıyor
her bir zerresini
ama çok geç
ölmüştür yaşamıyordur
acı dolu bedenim artık
çoktan ruhunu teslim etmiştir
yanlızlıklar celladına
yine,yeniden kalmıştır bir başına...