Hüzün Kokuyor Şiiri - Sedat Kocabey

Buğulu gözlerin
Efkârlı bakıyor
Sitemli sözlerin
Sinemi yakıyor

Sensizlik içimde
En derin biçimde
Yaptığın seçimde
Canımı sıkıyor

Kurudu dallarım
Kırıldı kollarım
Nedense yollarım
Hep sana çıkıyor

Uzadı kışlarım
Çatıldı kaşlarım
Gözümden yaşlarım
Gönlüme akıyor

Ötmüyor bülbüller
Sarardı bak güller
Laleler sümbüller
Bir hüzün kokuyor

Kapımı çalmadı
Gönlümü almadı
Umudum kalmadı
El gibi bakıyor

Kapanmış kalp gözü
Yalanmış her sözü
Karardı gökyüzü
Şimşekler çakıyor