Hüzün Kokulu Şiirler Şiiri - Atilla Güler

....Jale'ye; Hüzün kokulu şiirlerin annesi

hırlayan gecelerin ortasında
sarıldı boynuna düğüm
hırsla

ürkek gözlerinden dökülmeyen yaşlarını
salıvermedi yine üzüm gözler

zakkum çiçeklerinde saklı
dizelerin sarhoşluğu
gezinirken saatler üflenen neyin tınısında
nadide bir sarı çalar Eylülden
yalnızlığın kalabalığı

kaynayan kanın akmayan deliliği vurur şairi
onulmaz bir yaranın
uzaklardan boğuk çağrısında süzülür şiirler
yürekten

kara gecelerde
sessizce esen bir güz rüzgarında
usulca kendini kaptıran yelkenlinin
ortasında bir başına

limanına demirleyen
en son gemi de çekip gittimi
uykuların dağınık düşleri
damarlarında patlar
volkanlardan akar lav gibi

şuursuz başıboşluğun içinde
kayıp bir söz düellosu
ikilemlerin
dinmek bilmeyen
kayıp giden satırları

istemsiz sitemlerde
yitik sırların kıskanç haykırışları

rast gelen her tesadüf
yeni bir özlemin başlangıcı
leylak kokulu şarkıların
hüzünlü dillenişi

eski bir kitap
eski bir film
rengi kaçmış bir aşk
şimdi yalnızlığında

itirazların bitmediği bir isyanda yürek
noktayı koymalı mı?

arkasına saklanılan aşk
ve terk edilişler
nerede kırıldı dizeler
nerede yazıldı yenisi

en eski sırdaşım
hüzün
rengin yine sarı mı?

saatlerden kimsesizliğin sessizliği
içinden sen geçen şiirler hiç bitmedi

18.07.2006