Hüzün kokan gecelerimde Şiiri - Mustafa Ata

Yüreğimin yangınının adı hasret
Gözlerimde ki boşluğa bakışın adı hüzün
Sevdamın adı imkansızlık…
Ruhum sıkışmış bu üçgenin arasına
Dayanılmaz acılar çekiyor
Umutsuzluklar deryasın da
Kaybolup gidiyor benliğim…
Anlıyorum artık bu sevda
Bitirecek beni
Hissediyorum ölümün
Soğuk nefesini ensemde
Hazırlıyorum kendimi ölüme
Sesleniyorum …
Aç kollarını al beni
Yarim almadı beni kollarına
Sen bari albeni diyerek
Hüzün kokan gecelerimde
Dudaklarım da acı bir tebessüm
Yüreğimde yangın
Gözlerim de hüzün
Uzanıyorum yatağıma
Ölümü bekleyerek
Uyanıyorum her sabah
Yine bedbaht yine üzgün
Ne ölüm istiyor beni
Nede sen istiyorsun kolların da
Hüzün dolu gözlerimden yine
Yaşlar akıyor, akıyor
Hasret ateşiyle yanan
Yüreğimin derinliklerine.
Ve
Ben yine boynu bükük
Bekliyorum hüzün dolu gecemi
Bu kez belki de hiç uyanamam umuduyla…

30.05.08 İzmir
(DUYGUSUZ ŞAİR)
Mustafa ATA