Hüzün kıyılarında Şiiri - Gencay Coşkun

Hüzün kıyılarında
Saatler geçmezdi
Ne başı belliydi
Ne sonu belliydi
Karşında çıkmalık umutlar
Kollarında sargı bezli yaralar
Olurdu
Olmasa durulurdu
Bu su
Bu su çok soğuktu
İç ısıtmak için
Göç etmek lazımdı
İçler göçü
Hiç mi hiç kaldırmazdı

Hüzün kıyılarında
Hüzün tarlaları olurdu
Doğal ürünüydü
Hüzün çiçeği
Serseri arılar
Acı bir bal yapardı
Dile düşse bir damlası
Kelimeler susardı
Susan kelimeler
İçleri acıtır
Çıkmak için
Bir yara
Bir gedik ararlardı
Çıktıklarında
İçi hep kanatırlardı
Dışarı atarlardı
Kimsesiz
Sahipsiz
Ömürlere
Yeni bir ömür katarlardı