Hüzün Kırıntıları Şiiri - Seyfullah Ali Koç

Kefenlenmeyen mezarsız ölüler.
Mevsim’siz ayrılıklar
Ve zaman’sız ihanetler...

Sonbahar’ın gazabından
Her yıl benden hayalini biraz daha almasından korkuyorum
Gözlerimde kalan bir tutam fer’i çalmasındansa
Bıktım! ! !

Bir çocuk misali;
Korkularına parmak aralarından bakan
Cesur bir yüreğim var,titriyor birkaç mısra arasında...
/Matem siyah’la anılır
Oysa ölüler beyaz bir kefene sarılır
Matemsiz ölümler
Kaç renkte yaşanır? /
Çizdiğim portreler,
Stilize bir çalışma ile anlatıyor artık bizi!
Çizebildiğim sade bir ışık var artık
Kapanan gözlerimde...

Oysa hatırlarsın,
Ne çok severdim mavi’nin hüznünü
Düşlerimde;
Bir şair’in yazıp sildiği birkaç şiir’ini çaldım.
Silinen bölümlerde,
Birkaç mısra’nın izi kalmış
/anlaşılan acı akmış ve kalem her zamankinden fazla bastırılmış/
Ve iki damla yaş,
Kâğıdın bir köşesine saklanmış.

Uğruna yaş dökülen her mısra’yı kutsal saydım...

Tirajsız bir gazetenin orta sayfalarında,
Seni arıyorum...

/Yüreğimi kaybettim
Sevdam dışında hükümsüzdür/