Hüzün I Şiiri - Yaşar Fetullahoğlu

hüzün I

“tutsak ise yürek
ölüm özgürlük sayılır mı...”

gözlerin
hangi akşamları toplar bebeğinde
bir yerler de
saklarsın hüzün gecelerini
bulutlar ki
ancak gümüş göz yaşlarında gizlenir
kırılır uzak aynalar da yüzlerim
yalnızlığa bir çentik daha atıp
kalırım orta yerinde sensizliğin
yakalanıp her bakışa kıskıvrak
büzülürüm bir karanlığa
karartırım tüm yalnızlığımı
tan ağarmaz gözlerimde
akşamların alaca karanlığıdır
çeker götürür gecenin karalıklarına
boğar bütün karaltılarımı
anlamaz köşe lambaları sessizliğimi
kolaçan edip karanlıkları
düşerim yine içimin boşluğuna
soğuk bir çeliktir işler yüreğime
güneş vermeden sırrını yeryüzüne
boşaltır karanlıklarım acısını
bozmaz hiç bir bütünlük güzelliğini
ihanettir yazılan kara sayfalara
götürür sevdamın arını
kilitlenip gözler bir noktada
aklanmaya çalışır kara sayfalarda
ihanet kara bir sayfadır
karalanır ak sayfalara
gökyüzü kıpkızıl kesilir utancından
söyle
anlamı belirsiz ezgilerle çoğalan
hangi dil öğretilebilir
haznesinde tek bir kelime yoksa
bildin mi
gecenin dili kime çözüldü
hangi vakte küssün yürek
hiç bilmeyecek
inmeden beden toprağa
son sözünü söylemeyecek...