Hüzün, Gurur ve Sevgi Şiiri - Sami Yalçın

Gözlerimi usulca yumuyorum
Şimdi gün batımı zamanıdır
İçimdeki güneş, iyice yanaştı toprağa
Etekleri tutuştu sanki
Battı batacak

Son plaklar dönmekte son gramofonda
Kimisinde "seni sevda çiçeğim"
Kimisinde "açtı m'ola şu Sivas'ın gülü yaprağı"
İğneler plakların kalbine iyice yakın artık
Şarkılar, türküler sustu susacak

Kül rengi sulardan kuzey rüzgarları geçiyor
Son kuşlar, rüzgarın çağrısına hazır
Düşlerinde uzak, sıcak ve yemyeşil çayırlar
Ve yürekleri kıpır, kıpır
Uçtu, uçacak

Bir zamanlar can arkadaşlar vardı
Bataryalar, alaylar ve marşlar vardı
Harp Okulu Marşı'nı söylerdik en çok
Şimdi bu Frederic Chopin nereden çıktı
Çaldı, çalacak

Yine de yaşadığım bunca güzel şeyi
Kimse geri alamaz ya benden
Bir kadeh yıllanmış şarap
Ya da zevkle okunmuş bir kitap gibi
Bazen yeni biçilmiş buğday başaklarının kokusunda
Bazen rüyasında gülümseyen bir bebeğin uykusunda
Ama hep
Sevmek zamanlarında yaşayacağım

Yıllar sonra bir doğumda
Ya da bir düğünde
Belki de güzelim bir bayram sabahı
Bir yerlerde adım geçecek
Ve ben
Adını bilmediğim torunlarımın
Saçlarını usulca okşayacağım
Onlar gülecek
Rüzgar okşadı sanacaklar...

(Mayıs 1981 - Kıbrıs)