Hüzün Günlerinde

hayal kurmayı seviyor kalbim
sahillerde serin rüzgarlara binmeyi
bir nehrin hırçınlığıyla direnmeyi
kimse bilmiyor yaptığım hatayı
yaptığım yanlışlardan utanıyorum
rüzgara bıraktım hüznümü
dualarım fırtına yüklü
mutlu bir çehrem de yok artık
göklerim ateş dolu
güneşim de kanlı
bir aşkın eritici liğinde
kayboluyorum
bir denizin nerelere aktığını
bilmediğim kadar
bir gece yarısı yağmurunda
ıslanmadığım kadar
bazen ben olmak istemiyorum..

27.11.2020 / çengelköy