Hüzün Giymiş Bir Kent Gibiyim

Yırtılmış bir deniz gibiyim
İçinde kuşların boğulduğu,
Damlayan bir şey var yine de
Zamandan bir başka zamana
Çekilirken yılların soğurduğu
Kalbim! Kalbim çok eskilerde
Buz tutmuş Afrikalı bir çocuk!

Bahçem sarhoş gemiler'de fırtınalar
Güllerim boğazlanmış, ellerim elemli!
Göğümde katar katar bir göç hâli
Bir infilâk uçurumun hizâsından
Kendi hizama çektiğim anıların
Boşluğa asılıveren gülünç yalnızlığı

Hüzün giymiş bir kent gibiyim
Kanar dizlerimden ılık bir yaz
Sokaklarım dilsiz, caddelerim sağır
Körebeler oldum çıkmaz bir sonsuza
Şimdi hangi yüzlerde açar geceyi
Hangi unutulmuş sözlerin perdeleri?