Hüzün Gecesi Şiiri - Ufuk Bakırcı

Hüzün Gecesi

Perde perde karanlık, benliğimi sardıkça,
Dağlar enseme binip, gök kubbe alçaldıkça,
Sessizliğin hançeri yüreğimi yardıkça,
Ne korkular yaşadım, ne dert attım içime, biliyor musun?

Uyuşmuş bir beyinle düşündüm sensizliği,
Anlattım derdimi de ağlattım sessizliği,
Sordum hep sarıldığım yastığa bensizliği,
Ne bir tek cevap verdi, ne de baktı yüzüme, biliyor musun?

Saatler kaç dakika, kaç saat bir saniye?
Aynanın karşısında acıdım o caniye,
Gök kubbe yi açacak, bir haber gelsin diye,
Ne adaklar adadım, ne diller döktüm Rabb’ime, biliyor musun?

Korkuyorum ilk defa, korkuyorum şafaktan,
Bir yatıp uyumak var ve kalkmamak yataktan,
Bir çiçek koklayarak boğulduğum bataktan,
Ne acıya katlandım, ne zulüm ettim kendime, biliyor musun?

Yıllardır görmediğim tanıştım gözyaşımla,
İnce bir perde kaldı, ölüm ile yaşamla,
İsmin için pazarlık, ettim mezar taşımla,
Ne çiçek koydum üstüne, ne su döktüm kabrime, biliyor musun?

Dolaştım saatlerce, gelemedim kendime,
Acı duymamak için zehir sundum kalbime,
Acınacak bir halde geldim tekrar evime,
Ne döndüm yaşamaya, ne yürüdüm ölüme, biliyor musun?
Kasım KAPLAN

Kasım Kaplan