Hüzün duvarları Şiiri - Bahar Karapınar

Kıyılara vurdu dalgalar...
İçli ağlamaları vardı suların,
Anlamadı kimse,
Sessizlerdi..
Adı yoktu yarınların...
Eskisi gibi değildi haykırışları!
Vuruyordu herbiri,yüreğimin duvarına sanki...
Gözyaşlarıma karışan damlalarda bitiyordu hırçınlığı,
Ve yorgundu hayalleri.
Uzaklara dalmıştı gözleri,
Bitmeyen sonsuzluklarda gizliydi, gözlerinin yeşilliği...
Hangi yöne esse rüzgar, hasret bitmezdi.
Yoktu teselli...
Yoktu küçük bir damla sevgi bile,
Sevginin dili bu kadar derinmiydi,
Üzerine çıkmazmıydı suyun hiç,
Yeri hep diplerdemiydi...
Boğsada derin sular,nefessizde kalsalar,
Çıkamasalarda bir daha meydana
Razıydı sularda benim gibi,
Bulmalılardı diplerde sevgiyi...
Hayatmıydı bu sanki
Görmeden güneşin güzelliğini,
Anlayamadan sıcak bir kalbin sakinliğini,
Bu hırçınlık hayra alametmeydi...
Olmadan bir damla sevgi,
Yaşamak helalmiydi...