Bir hüzün duvarı ördüler önüme
Betondan ve çeliklerden yıkmayayım diye
Gülümsemek neydi benim yüzümde
Durmadan ilaç verdiler unutayım diye
Yaşamın duvarından çok yokuşu varmış
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
