Hüzün Düşlerim Şiiri - Yunus Özkan

Hüzün Düşlerim

’İnancını yitirmiş bir kadın yarattıysa erkek,
Dönüşü olmayan köprüden itmek istemiştir...
İçten içe kaybettiklerini kavrayınca nevri
Dönüp durduğu yerde bittiği içindir...’

-
-

Susuşlarını sevdirmeseydin, konuş derdim
Mutlu sözcükleri asalı çok oldu aslında
O yüzden kokuşmuş bir ben varım içinde
Öyle bakma bana ne olur, göm artık bedenimi de

Huzur denen neyse içime işle artık
Canım desen ne anlamı var ayrıldık
Tenin tenime ne kadar uzak farklıydık
İlk gün gibi her gelişimde sarhoş ettin beni
Ben gözlerini içtim sen düşlerimi...

Sana yakışmayan hallerden kopamıyorsun değil mi?
O gözlerin benim hayatımın en hassas sebebiydi
İç çektim, utandım, yandım, sızlandım yine benimdi
Damlayan her incin bağrımı delen kinindi...

Ne çok anlam yüklüyorum belki de
Belki anlam bulan gözlerindir içimde...
İyiye, güzele bir masal gibi özlemin derinliğinde
Üzerime bıraktığın bakışlarını özlüyorum

Asma yüzünü hüzün gözlüm...
Ölümsüzlük sadece senin gülüşünde...

Yunus Özkan

21.01.2013 01:30