Yürüyorum yine bu soğuk gece yarısında,
Arnavut kaldırımlı tenha ve loş sokaklarda.
Bakıyorum tek tek ışık yanıp sönen pencerelere,
Haykırmak istiyorum sesimin olan gücüyle;
Heyyy, bu şehirde ben de varım siz bilmeseniz de!
Yaşadığım bu şehre varlığımı haykırmanın huzuru içinde,
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Çok hoş. Arnavut Kaldırımları sadece anılarda kaldı.Sayısı o kadar az ki! Tebrikler. Sevgilerimle.
Suna Doğanay
ooo duygu yüklü , burma buram hüzün kokan bir şiir... müzik de çok iyi gitmiş.. emeğine sağlık sevgili feride....
bence bu şiir
yalnızlığın sesi değil
çünkü siz yalnız olmadığınızı zaten ifade etmişsiniz
şiird eo kada rçok yaren var ki
en azından yağmur
bir damla yağmur nelere bedeldir
bana göre
tebrik ederim Feride hanım
bütün içtenliğimle
kargülü_ALMILA
İnsanı insan yapan önemli bir duygudur hüzün...Yaşandıkça olgunlaştırır,sevmek ve sevilmek fiillerini öğretir hatta ezberletir bizlere...Dizelerinizin her biri olgunlaşmış,mevsiminde yenen birer meyve gibi...Bu lezzetli meyvelerinizden bizlere de ikram ettiğiniz için teşekkür ediyorum size...Çok zarifsiniz.Sizi kutluyorum kıymetli şair arkadaşım...Selam ve de hürmetlerimle...Hüseyin Erdoğan
Kendimi buldum bu şiirde...Ancak üzülmeyin varlığınız içimize yazılacak şiirlerinizle, bağırmanıza gerek yok...
Bu şiir ile ilgili 15 tane yorum bulunmakta