Hüzün Deryası Şiiri - İhsan Turhan

Biliyor musun sevgili?
Seni her düşünmem
Bir gül açtırmalıyken içimde
Bulutlar aşk mavisine
Rüzgârlar melteme dönmeliyken
Hayalinle şenlenmeliyken düşlerim
Tarifsiz bir fırtına ve vurgun saatleri başlıyor nedense içimde
Tüm şehir ağlıyor
Gökyüzü ağlıyor
Hayaller ağlıyor benimle
Ve sen sevgili
Gözyaşım oluyorsun gözlerimde
Ve sen sevgili
Tarifsiz bir yangın oluyorsun yüreğimde

İşte o vurgun saatlerimde
Yokluğun işleniyor gözlerime
Yokluğun işleniyor düşlerime
İşleniyor da
Ya yorgun düşüyorum
Ya ela mermiler vuruyor beni
Gecenin orta yerinde

En çok bildiğim şey
Haddim olduğu halde
Haddimi aşıyorum
Aşıyorum da
Ölümü arıyor gözlerim
Sensizlik yüreğime her düştüğünde

İşte o vurgun saatlerimde
Kalem yapışıyor ellerime
Hüzünler bıkıyor mısralara düşmekten
Şiirler ağlıyor benimle

Oysa en iyi sen bilirsin
En çok sevdiğim şeydi gülmek
Ve en çok sevdiğim şeydi
Yaşamı ilmek ilmek örmek
Ya attığım düğümler bozuluyor şimdilerde
Ya da mutluluk denen sihir kayboldu gidişinle
Neşeler yakışmıyor artık dilime
Susuyorum
Karışıyorum vurgun saatlerimin rengine
Karışıyorum da
Kimseler bilmiyor
Kimseler görmüyor hüznümün rengini
Bir hüzün deryasında boğuluyorum her gece