Bitiyordu gün,hani o bitmez bildiğimiz,
Ümitler paramparçaydı,duygular soytarı,
Bitiyordu gün,insanlar biraz daha zavallı,
İnsanlar biraz daha karamsar,
Ve içlerinde ayrılık acısı...
Bitiyordu gün,bizi yeni dertlere sunmak için,
İşte gidiyordu nihayet,
Ellerin kalkmadığı,mendillerin sallanmadığı bir veda ile,
Oysa bir gün bitiyordu,
Ağlayanlara bakmıyordu bile...
Kayıt Tarihi : 4.7.2015 09:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!