Hüzün Çığlıkları Şiiri - Arzu Aslı Karayel

Ufkumun kapılarını araladım sessizce,
Davet ettim güneşi ruhumun en karanlık köşesine,
Onarmasını diledim Tanrıdan tüm yaralarımı,
Umudun kollarına bıraktım uyandığım her ılık sabahı.
Yaşadığım ne varsa şimdi Anka kuşunun kanatlarında,
Bir de çektirdiklerin en grisinden hediyem sana.

Yokluğun çölde serap aramak gibi,
Ya da kutuplarda güneşi bulmak varlığın.
Dakikaları ilmik ilmik örmek özlemin,
Hüzün çığlıkları ve ben alıp götürdüklerin…

Sadece bir sen bıraktın içimde,
Ne kadar acıtsan da beni,
Bir onu sana bırakmam, asla götüremezsin.

Yokluğum yanımda benden kopamamaksa,
Mahrum etme varlığından, neredesin?
Yaralı bir ceylan gibi beklediğim gelişin,
Ne kadar acıtsan da beni,
Bir onu sana bırakmam kar beyazı tenlim,
Asla götüremezsin.