Hüzün Çiçeklerin Diyarı

Göğünde maviliği öldürülen, katranımsı bulutlarla
Tomurcuksuz dallarla, yuvasız kuşlarla kalan
Hiç baharı, yazı gelmeyen
Karakışı çok, fırtınası bol
Nehirleri, gölleri donan
Hüzün çiçekleri
Ağlamaklı olan
Ufku aydınlanmayan
Güneş bekleyen insanların hayalleri tükenen
Köşe-bucak karanlıkta olan, bitmeyen acıların memleketi

Derdi, kederi iflah olmayan hazin, soğuk, loş hücrelerde
Ucu ucuna ölümle burun buruna kalan
Kan çıbanları uç vermeyen
Acıyla, sızıyla kıvranan
Özgürlük tutsakları
Çok olan
Şehirleri içten içe yanıp tutuşan
Her yeri ilçeleri, köyleri mezarlığa dönen
Fırat’ı, Dicle’si, Aras’ı kan akan, yoksulların memleketi

Hoyrat gecelerin karanlığında böğründe hançerlenen
Her köşesi cehenneme dönen
Korku çığlıkları bitmeyen
Nice hüzün şehirleri olan
Yıkık, dökük sokaklarında
Annelerin gözlerden acı dolu gözyaşları akan
Diyarbakır’ı, Mardin’i, Batman’ı topa tutulan
Siyahtan gayri hiçbir renk tanınmayan, halkın memleketi

Öldürülenlerine, katledilenlerine mezar bulunmayan
Ölü gibi yaşayanlarına refah, mutluluk olmayan
Yoksulluk çekenleri bol
Kan çiçeklerin
Boynu bükük
Zilanlarına, Adarlarına
Kıyanlar çok
Korkuların
Ezilenlerin
Acıların yurdu olan
Sırtında saplı bir bıçakla direnen
Ahlar diyarı, mazlumların vatanı Kürdistan derin yaralısın

18.11.2016
İstanbul