Bazen içimizde açar hüzün çiçekleri,
Düşündükçe daha da büyürler.
Toprağı elemden, suyu gözyaşından,
Ne kadar hüzünlenirsek,
O kadar kökleşirler.
İstemem hiç büyümesinler,
Ama bazen, neşeye izin vermezler.
Gözlerin gözlerime değince
Felaketim olurdu, ağlardım
Beni sevmiyordun, bilirdim
Bir sevdiğin vardı, duyardım
Çöp gibi bir oğlan, ipince
Hayırsızın biriydi fikrimce
Devamını Oku
Felaketim olurdu, ağlardım
Beni sevmiyordun, bilirdim
Bir sevdiğin vardı, duyardım
Çöp gibi bir oğlan, ipince
Hayırsızın biriydi fikrimce
KISA FAKAT DÜNYALARI ANLATAN MISRALAR VE BÜYÜK KELAMLAR..İLK TAM PUAN BENDEN TEBRİKLERİM VE SELAMLARIMLA..
Ahh hüzün çiçekleri!
Nedendir bilinmez,
Acıyla, kederle büyürler…
Anlatımın sade iyiki yazıyorsun iyiki okuyorum ..
tşk.ler
Hayatın alanlarında güzellikler olduğu kadar, hüzünler de olmaktadır.Hüzünün kalemine yansıysrak,güzel bir çalışma yapılmıştır.Tebrik ederim Nazan Sarıkaya.
Mürsel Adıgüzel
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta