Bazen içimizde açar hüzün çiçekleri,
Düşündükçe daha da büyürler.
Toprağı elemden, suyu gözyaşından,
Ne kadar hüzünlenirsek,
O kadar kökleşirler.
İstemem hiç büyümesinler,
Ama bazen, neşeye izin vermezler.
İzin vermezler mutluluğa.
Ahh hüzün çiçekleri!
Nedendir bilinmez,
Acıyla, kederle büyürler…
Kayıt Tarihi : 14.6.2006 09:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Nedendir bilinmez,
Acıyla, kederle büyürler…
Anlatımın sade iyiki yazıyorsun iyiki okuyorum ..
tşk.ler
Mürsel Adıgüzel
TÜM YORUMLAR (3)